颜氏家训3-8勉学篇(颜氏家训)拼音版、注音及读音

2024年3月5日发(作者：涂鸦英文)

颜氏家训3-8勉学篇（颜氏家训）拼音版、注音及读音

勉学篇拼音版、注音及读音：

出处：颜氏家训

miǎn xué piān

勉学篇

zì gǔ míng wáng shèng dì，yóu xū qín xué，kuàng fán shù

hū!cǐ shì biàn yú jīng shǐ，wú yì bù néng zhèng zhòng，liáo jǔ jìn

shì qiè yào，yǐ qǐ wù rǔ ěr。shì dài fū zhī dì，shù suì yǐ shàng，mò bù bèi jiào，duō zhě huò zhì lǐchuán，shǎo zhě bù shī shīlùn。jí zhì guān hūn，tǐ xìng shāo dìng，yīn cǐ tiān jī，bèi xū xùn yòu。yǒu zhì xiàng zhě，suì néng mó lì，yǐ jiù sù yè wú lǚ lì zhě，zì zī

duò màn，biàn wèi fán rén。rén shēng zài shì，huì dāng yǒu yè，nóng mín zé jì liáng gēng jià，shāng gǔ bié tǎo lùn huò huì，gōng qiǎo zé zhì jīng qì yòng，jì yì zé chén sī fǎ shù，wǔ fū zé

guàn xí gōng mǎ，wén shì zé jiǎng yì jīng shū。duō jiàn shì dài

fū chǐ shè nóng shāng，xiū wù gōng jì，shè zé bù néng chuān

zhá，bǐ zé cái jì xìng míng，bǎo shí zuì jiǔ，hū hū wú shì，yǐ cǐ

xiāo rì，yǐ cǐ zhōng nián。huò yīn jiā shì yú xù，dé yī jiē bàn jí，biàn zì wèi zú，quán wàng xiū xué，jí yǒu jí xiōng dà shì，yì lùn

dé shī，méng rán zhāng kǒu，rú zuò yún wù，gōng sī yàn jí，tán gǔ fù shī，sāi mò dī tóu，qiàn shēn ér yǐ。yǒu shí páng guān，dài qí rù dì。hé xī shù nián qín xué，zhǎng shòu yī shēng kuì rǔ

zāi!

自古明王圣帝，犹须勤学，况凡庶乎！此事遍于经史，吾亦不能郑重，聊举近世切要，以启寤汝耳。士大夫之弟，数岁已上，莫不被教，多者或至《礼》、《传》，少者不失《诗》、《论》。及至冠婚，体性梢定，因此天机，倍须训诱。有志向者，遂能磨砺，以就素业；无履立者，自兹堕慢，便为凡人。人生在世，会当有业，农民则计量耕稼，商贾别讨论货贿，工巧则致精器用，伎艺则沉思法术，武夫则

惯习弓马，文士则讲议经书。多见士大夫耻涉农商，羞务工伎，射则不能穿札，笔则才记姓名，饱食醉酒，忽忽无事，以此销日，以此终年。或因家世馀绪，得一阶半级，便自为足，全忘修学，及有吉凶大事，议论得失，蒙然张口，如坐云雾，公私宴集，谈古赋诗，塞默低头，欠伸而已。有识旁观，代其入地。何惜数年勤学，长受一生愧辱哉！

liáng cháo quán shèng zhī shí，guì yóu zǐ dì，duō wú xué

shù，zhì yú yàn yuē:" shàng chē bù là zé zhù zuò，tǐ zhōng hé rú

zé mì shū。" wú bù xūn yī tì miàn，fù fěn shī zhū，jià zhǎng yán

chē，gēn gāo chǐ lǚ，zuò qí zǐ fāng rù，píng bān sī yǐn náng，liè

qì wán yú zuǒ yòu，cóng róng chū rù，wàng ruò shén xiān，míng jīng qiú dì，zé gù rén dá cè，sān jiǔ gōng yàn，zé jiǎ shǒu

fù shī，dāng ěr zhī shí，yì kuài shì yě。jí lí luàn zhī hòu，cháo shì

qiān gé，quán héng xuǎn jǔ，fēi fù nǎng zhě zhī qīn，dāng lù

bǐng quán，bú jiàn xī shí zhī dǎng，qiú zhū shēn ér wú suǒ de，shī zhī shì ér wú suǒ yòng，bèi jiē ér sàng zhū，shī pí ér lù zhì，wù ruò kū mù，pō ruò qióng liú，lù dú róng mǎ zhī jiān，zhuǎn

sǐ gōu hè zhī jì，dāng ěr zhī shí，chéng nú cái yě。yǒu xué yì zhě，chù dì ér ān。zì huāng luàn yǐ lái，zhū jiàn fú lǔ，suī bǎi shì xiǎo

rén，zhī dú lún yǔxiào jīng zhě，shàng wéi rén shī suī qiān zǎi

guān miǎn，bù xiǎo shū jì zhě，mò bù gēng tián yǎng mǎ，yǐ cǐ

xiàn zhī，ān kě bù zì miǎn yé?ruò néng cháng bǎo shù bǎi juǎn

shū，qiān zǎi zhōng bù wéi xiǎo rén yě。

梁朝全盛之时，贵游子弟，多无学术，至於谚曰：“上车不落则著作，体中何如则秘书。”无不熏衣剃面，傅粉施朱，驾长檐车，跟高齿履，坐棋子方褥，凭斑丝隐囊，列器玩于左右，从容出入，望若神仙，明经求第，则顾人答策，三九公宴，则假手赋诗，当尔之时，亦快士也。及离乱之后，朝市 迁革，铨衡选举，非复曩者之亲，当路秉权，不见昔时之党，求诸身而无所得，施之世而无所用，被揭而丧珠，失皮而露质，兀若枯木，泊若穷流，鹿独戎马之间，转死沟壑之

际，当尔之时，诚驽材也。有学艺者，触地而安。自荒乱以来，诸见俘虏，虽百世小人，知读《论语》、《孝经》者，尚为人师；虽千载冠冕，不晓书记者，莫不耕田养马，以此现之，安可不自勉耶？若能常保数百卷书，千载终不为小人也。

yǒu kè nán zhǔ rén yuē:" wú jiàn qiáng nǔ cháng jǐ，zhū zuì

ān mín，yǐ qǔ gōng hóu zhě yǒu wú wén yì xí lì，kuāng shí fù

guó，yǐ qǔ qīng xiàng zhě yǒu wú xué bèi gǔ jīn，cái jiān wén

wǔ，shēn wú lù wèi，qī zǐ jī hán zhě，bù kě shèng shǔ，ān zú

guì xué hū?" zhǔ rén duì yuē:" fū mìng zhī qióng dá，yóu jīn yù

mù shí yě xiū yǐ xué yì，yóu mó yíng diāo kè yě。jīn yù zhī mó

yíng，zì měi qí kuàng pú mù shí zhī duàn kuài，zì chǒu qí diāo

kè。ān kě yán mù shí zhī diāo kè，nǎi shèng jīn yù zhī kuàng pú

zāi?bù dé yǐ yǒu xué zhī pín jiàn，bǐ yú wú xué zhī fù guì yě。qiě

fù jiǎ wèi bīng，zǎ bǐ wèi lì，shēn sǐ míng miè zhě rú niú máo，jiǎo lì jié chū zhě rú zhī cǎo wò sù pī huáng，yín dào yǒng dé，kǔ xīn wú yì zhě rú rì shí，yì lè míng lì zhě rú qiū chá，qǐ dé tóng

nián ér yǔ yǐ。qiě yòu wén zhī: shēng ér zhī zhī zhě shàng，xué

ér zhī zhī zhě cì。suǒ yǐ xué zhě，yù qí duō zhī míng dá ěr。bì

yǒu tiān cái，bá qún chū lèi，wèi jiāng zé àn yǔ sūn wǔwú qǐ tóng

shù，zhí zhèng zé xuán dé guǎn zhòngzǐ chǎn zhī jiào，suī wèi

dú shū，wú yì wèi zhī xué yǐ。jīn zi jí bù néng rán，bù shī gǔ zhī

zōng jī，yóu méng bèi ér wò ěr。"

有客难主人曰：“吾见强弩长戟，诛罪安民，以取公侯者有吴；文义习吏，匡时富国，以取卿相者有吴；学备古今，才兼文武，身无禄位，妻子饥寒者，不可胜数，安足贵学乎？”主人对曰：“夫命之穷达，犹金玉木石也；修以学艺，犹磨莹雕刻也。金玉之磨莹，自美其矿璞；木石之段块，自丑其雕刻。安可言木石之雕刻，乃胜金玉之矿璞哉？不得以有学之贫贱，比於无学之富贵也。且负甲为兵，咋笔为吏，身死名灭者如牛毛，角立杰出者如芝草；握素披黄，吟道咏德，苦辛无益者如日蚀，逸乐名利者如秋茶，岂得同年而语矣。且又闻之：

生而知之者上，学而知之者次。所以学者，欲其多知明达耳。必有天才，拔群出类，为将则暗与孙武、吴起同术，执政则悬得管仲、子产之教，虽未读书，吾亦谓之学矣。今子即不能然，不师古之踪迹，犹蒙被而卧耳。”

rén jiàn lín lǐ qīn qī yǒu jiā kuài zhě，shǐ zǐ dì mù ér xué zhī，bù zhī shǐ xué gǔ rén，hé qí bì yě zāi?shì rén dàn zhī kuà mǎ bèi

jiǎ，zhǎng shuò qiáng gōng，biàn yún wǒ néng wéi jiāng bù zhī

míng hū tiān dào，biàn hū dì lì，bǐ liáng nì shùn，jiàn dá xīng

wáng zhī miào yě。dàn zhī chéng shàng jiē xià，jī cái jù gǔ，shǐ

yún wǒ néng wéi xiāng bù zhī jìng guǐ shì shén，yí fēng yì sú，tiáo jié yīn yáng，jiàn jǔ xián shèng zhī zhì yě。dàn zhī sī cái bù

rù，gōng shì sù bàn，biàn yún wǒ néng zhì mín bù zhī chéng jǐ

xíng wù，zhí pèi rú zǔ，fǎn fēng miè huǒ，huà chī wèi fēng zhī

shù yě。dàn zhī bào lìng shǒu lǜ，zǎo xíng wǎn shě，biàn yún

wǒ néng píng yù bù zhī tóng yuán guān zuì，fēn jiàn zhuī cái，jiǎ yán ér hǎo lù，bù wèn ér qíng dé zhī chá yě。biǎo jí nóng

shāng gōng jiǎ，sī yì nú lì，diào yú tú ròu，fàn niú mù yáng，jiē

yǒu xiān dá，kě wèi shī biǎo，bó xué qiú zhī，wú bù lì yú shì yě。

人见邻里亲戚有佳快者，使子弟慕而学之，不知使学古人，何其蔽也哉？世人但知跨马被甲，长槊强弓，便云我能为将；不知明乎天道，辩乎地利，比量逆顺，鉴达兴亡之妙也。但知承上接下，积财聚谷，使云我能为相；不知敬鬼事神，移风易俗，调节阴阳，荐举贤圣之至也。但知私财不入，公事夙办，便云我能治民；不知诚己刑物，执辔如组，反风灭火，化鸱为风之术也。但知抱令守律，早刑晚舍，便云我能平狱；不知同辕观罪，分剑追财，假言而好露，不问而情得之察也。表及农商工贾，廝役奴隶，钓鱼屠肉，饭牛牧羊，皆有先达，可为师表，博学求之，无不利於事也。

fū suǒ yǐ dú shū xué wèn，běn yù kāi xīn míng mù，lì yú xíng

ěr。wèi zhī yǎng qīn zhě，yù qí guān gǔ rén zhī xiān yì chéng

yán，pà shēng xià qì，bù dàn de láo，yǐ zhì gān mó，tì rán cán

jù，qǐ ér xíng zhī yě。wèi zhī shì jūn zhě，yù qí guān gǔ rén zhī

shǒu zhí wú qīn，jiàn wēi shòu mìng，bù wàng chéng jiàn，yǐ lì

shè jì，cè rán zì niàn，sī yù xiào zhī yě。sù jiāo shē zhě，yù qí

guān gǔ rén zhī gōng jiǎn jié yòng，bēi yǐ zì mù，lǐ wèi jiào běn，jìng lǎo shēn jī，dí rán zì shī，liǎn róng yì zhì yě。sù bǐ lìn zhě，yù qí guān gǔ rén zhī guì yì qīng cái，shǎo sī guǎ yù，jì yíng è

mǎn，zhōu qióng xù kuì，nǎn rán huǐ chǐ，jī ér néng sàn yě。sù

bào hàn zhě，yù qí guān gǔ rén zhī xiǎo chù jǐ，chǐ bì shé cún，hán gòu cáng jí，zūn xián róng zhòng，chá rán jǔ sàng，ruò bù

shèng yī yě。sù qiè nuò zhě，yù qí guān gǔ rén zhī dá shēng wěi

mìng，qiáng yì zhèng zhí，lì yán bì xìn，qiú fú bù huí，bó rán

fèn lì，bù kě kǒng shè yě。lì zī yǐ wǎng，bǎi xíng jiē rán，zòng

bù néng chún，qù tài qù shén，xué zhī suǒ zhī，shī wú bù dá。shì rén dú shū zhě，dàn néng yán zhī，bù néng xíng zhī，zhōng

xiào wú wén，rén yì bù zú，jiā yǐ duàn yī tiáo sòng，bù bì děi qí

lǐ，zǎi qiān hù xiàn，bù bì lǐ qí mín，wèn qí zào wū，bù bì zhī

méi héng ér yuè shù yě，wèn qí wèi tián，bù bì zhī jì zǎo ér shǔ

chí yě，yín xiào tán xuè，fěng yǒng cí fù，shì jì yōu xián，cái

zēng yū dàn，jūn guó jīng lún，lüè wú shī yòng，gù wèi wǔ rén

sú lì suǒ gòng chī dǐ，liáng yóu shì hū?

夫所以读书学问，本欲开心明目，利於行耳。未知养亲者，欲其观古人之先意承颜，怕声下气，不惮的劳，以致甘膜，惕然惭惧，起而行之也。未知事君者，欲其观古人之守职无侵，见危授命，不忘城谏，以利社稷，恻然自念，思欲效之也。素骄奢者，欲其观古人之恭俭节用，卑以自牧，礼为教本，敬老身基，翟然自失，敛容抑志也。素鄙吝者，欲其观古人之贵义轻财，少私寡欲，忌盈恶满，周穷恤匮，赧然悔耻，积而能散也。素暴悍者，欲其观古人之小黜己，齿弊舌存，含垢藏疾，尊贤容众，茶然沮丧，若不胜衣也。素怯懦者，欲其观古人之达生委命，强毅正直，立言必信，求福不回，勃然奋厉，不可恐慑也。历兹以往，百行皆然，纵不能淳，去泰去甚…，学之所知，施

无不达。世人读书者，但能言之，不能行之，忠孝无闻，仁义不足，加以断一条讼，不必得其理，宰千户县，不必理其民，问其造屋，不必知楣横而悦竖也，问其为田，不必知稷早而黍迟也，吟啸谈谑，讽咏辞赋，事既优闲，材增迂诞，军国经纶，略无施用，故为武人俗吏所共嗤诋，良由是乎？

rén shēng xiǎo yòu，jīng shén zhuān lì，cháng chéng yǐ hòu，sī lǜ sàn yì，gù xū zǎo jiào，wù shī jī yě。wú qī suì shí，sòng líng

guāng diàn fù，zhì yú jīn rì，shí nián yī lǐ，yóu bù yí wàng。èr

shí yǐ wài，suǒ sòng jīng shū，yī yuè fèi zhì，biàn zhì huāng wú

yǐ。rán rén yǒu kǎn bǐng，shī yú shèng nián，yóu dàng wǎn xué，bù kě zì qì。kǒng zǐ yuē:" wǔ shí yǐ xué yì，kě yǐ wú dà guò yǐ。"

wèi wǔyuán yí，lǎo ér mí dǔ cǐ jiē shǎo xué ér zhì lǎo bù juàn yě。zēng zǐ shí qī nǎi xué，míng wén tiān xià xún qīng wǔ shí shǐ lái

yóu xué，yóu wèi shuò rú gōng sūn hóng sì shí yú fāng dú chūn

qiū，yǐ cǐ suì dēng chéng xiàng zhū yún yì sì shí shǐ xué yìlún yǔ，huáng fǔ mì èr shí shǐ shòu xiào jīnglún yǔ，jiē zhōng chéng dà

rú: cǐ bìng zǎo mí ér wǎn wù yě。shì rén hūn guān wèi xué，biàn

chēng chí mù，yīn xún miàn qiáng，yì wèi yú ěr。yòu ér xué zhě，rú rì chū zhī guāng lǎo ér xué zhě，rú bǐng dú yè xíng，yóu xián

hū míng mù ér wú jiàn zhě yě。

人生小幼，精神专利，长成已后，思虑散逸，固须早教，勿失机也。吾七岁时，诵《灵光殿赋》，至於今日，十年一理，犹不遗忘。二十以外，所诵经书，一月废置，便至荒芜矣。然人有坎禀，失于盛年，犹当晚学，不可自弃。孔子 曰：“五十以学《易》，可以无大过矣。”魏武、袁遗，老而弥笃；此皆少学而至老不倦也。曾子十七乃学，名闻天下；荀卿五十始来游学，犹为硕儒；公孙弘四十余方读《春秋》，以此遂登丞相；朱云亦四十始学《易》、《论语》，皇甫谧二十始受《孝经》、《论语》，皆终成大儒：此并早迷而晚寤也。世人婚冠未学，便称迟暮，因循面墙，亦为愚耳。幼而学者，如日出之光；老而学者，如秉独夜行，犹贤乎瞑目而无见者也。

xué zhī xīng fèi，suí shì qīng zhòng。hàn shí xián jùn，jiē yǐ

yī jīng hóng shèng rén zhī dào，shàng míng tiān shí，xià gāi rén

shì，yòng cǐ zhì qīng xiàng zhě duō yǐ。mò sú yǐ lái bù fù ěr，kōng shǒu zhāng jù，dàn sòng shī yán，shī zhī shì wù，dài wú

yī kě。gù shì dài fū zǐ dì，jiē yǐ bó shè wèi guì，bù kěn zhuān rú。liáng cháo huáng sūn yǐ xià，zǒng zhī nián ，bì xiān rù xué，guān

qí zhì shàng，chū shēn jǐ hòu，biàn cóng wén lì，lüè wú zú yè

zhě。guān miǎn，ér wèi shàng zhě，zé yǒu hé yìnliú xiànmíng

shān bīnzhōu shězhū yìzhōu hóng zhènghè chēnhè géxiāo zi

zhèngliú suí děng，jiān tōng wén shǐ，bù tú jiǎng shuō yě。luò

yáng yì wén cuī hàozhāng wěiliú fāng，yè xià yòu jiàn xíng zi cái:

cǐ sì rú zhě，suī hǎo jīng shù，yì yǐ cái bó shàn míng。rú cǐ zhū

xián，gù wèi shàng pǐn。yǐ wài lǜ duō tián yě jiān rén，yīn cí bǐ

lòu，fēng cāo chī zhuō，xiāng yǔ zhuān gù，wú suǒ kān néng。wèn yī yán zhé chóu shù bǎi，zé qí zhǐ guī，huò wú yào huì。nà

xià yàn yún:" bó shì mǎi lǘ，shū juàn sān zhǐ，" shǐ rǔ yǐ cǐ wéi

shī，lìng rén qì sāi。kǒng zǐ yuē:" xué yě，lù zài qí zhōng yǐ。"

jīn qín wú yì zhī shì，kǒng fēi yè yě。fū shèng rén zhī shū，suǒ

yǐ shè jiào，dàn míng liàn jīng wén，cū tōng zhù yì，cháng shǐ

yán xíng yǒu de，yì zú wéi rén hé bì" zhòng ní jū" jí xū liǎng zhǐ

shū yì，yàn qǐnjiǎng táng，yì fù hé zài?yǐ cǐ dé shèng，níng yǒu

yì hū?guāng yīn kě xī，pì zhū shì shuǐ。dāng bó lǎn jī yào，yǐ jì

gōng yè，bì néng jiān měi，wú wú jiàn yān。

学之兴废，随世轻重。汉时贤俊，皆以一经弘圣人之道，上明天时，下该 人事，用此致卿相者多矣。末俗已来不复尔，空守章句，但诵师言，施之世务，殆无一可。故士大夫子弟，皆以博涉为贵，不肯专儒。梁朝皇孙以下，总之年 ，必先入学，观其志尚，出身己后，便从文吏，略无卒业者。冠冕，而为上者，则有何胤、刘献、明山宾、周舍、朱异、周弘正、贺琛、贺革、萧子政、刘绥等，兼通文史，不徒讲说也。洛阳亦闻崔浩、张伟、刘芳，邺下又见邢子才：此四儒者，

虽好经术，亦以才博擅名。如此诸贤，故为上品。以外率多田野间人，音辞鄙陋，风操蚩拙，相与专固，无所堪能。问一言辄酬数百，责其指归，或无要会。那下谚云：“博士买驴，书卷三纸，未有‘驴’字。”使汝以此为师，令人气塞。孔子曰：“学也，禄在其中矣。”今勤无益之事，恐非业也。夫圣人之书，所以设教，但明练经文，粗通注义，常使言行有得，亦足为人；何必“仲尼居”即须两纸疏义，燕寝、讲堂，亦复何在？以此得胜，宁有益乎？光阴可惜，譬诸逝水。当博览机要，以济功业，必能兼美，吾无间焉。

sú jiān rú shì，bù shè qún shū，jīng wěi zhī wài，yì shū ér yǐ。wú chū bā yè，yǔ bó líng cuī wén yàn jiāo yóu，cháng shuō wáng

càn jí zhōng nán zhèng xuán shàng shū shì，cuī zhuǎn wéi zhū

rú dào zhī。shǐ jiāng fā kǒu，xuán jiàn pái cù，yún:" wén jí zhǐ

yǒu shī fùmínglěi，qǐ dāng lùn jīng shū shì hū?qiě xiān rú zhī

zhōng，wèi wén yǒu wáng càn yě。" cuī xiào ér tuì，jìng bù yǐ

càn jí shì zhī。wèi shōu zhī zài yì cáo，yǔ zhū bó shì yì zōng miào

shì，yǐn jù hàn shì，bó shì xiào yuē:" wèi wén hàn shū dé zhèng

jīng shù。" shōu biàn fèn nù，dōu bù fù yán，qǔ wéi xuán chéng

chuán，zhì zhī ér qǐ。bó shì yī yè gòng pī xún zhī，dá míng，nǎi

lái xiè yuē:" bù wèi xuán chéng rú cǐ xué yě。"

俗间儒士，不涉群书，经纬之外，义疏而已。吾初八邺，与博陵崔文彦交游，尝说《王粲集》中难郑玄《尚书》事，崔转为诸儒道之。始将发口，悬见排蹙，云：“文集只有诗赋、铭、诔，岂当论经书事乎？且先儒之中，未闻有王粲也。”崔笑而退，竟不以《粲集》示之。魏收之在议曹，与诸博士议宗庙事，引据《汉似》，博士笑曰：“未闻《汉书》得证经术。”收便忿怒，都不复言，取《韦玄成传》，掷之而起。博士一夜共披寻之，达明，乃来谢曰：“不谓玄成如此学也。”

yè píng zhī hòu，jiàn tú rù guān。sī lǔ cháng wèi wú yuē:"

cháo wú lù wèi，jiā wú jī cái，dāng sì jīn lì，yǐ shēn gōng yǎng。měi bèi kè dǔ，qín láo jīng shǐ，wèi zhī wèi zi，kě dé ān hū?" wú

mìng zhī yuē:" zi dāng yǐ yǎng wèi xīn，fù dāng yǐ xué wèi jiào。shǐ rǔ qì xué xùn cái，fēng wú yī shí，shí zhī ān dé gān?yī zhī ān

dé nuǎn?ruò wù xiān wáng zhī dào，shào jiā shì zhī yè，lí gēng

hè，wǒ zì yù zhī。"

邺平之后，见徒入关。思鲁尝谓吾曰：“朝无禄位，家无积财，当肆筋力，以申供养。每被课笃，勤劳经史，未知为子，可得安乎？”吾命之曰：“子当以养为心，父当以学为教。使汝弃学徇财，丰吾衣食，食之安得甘？衣之安得暖？若务先王之道，绍家世之业，藜羹褐，我自欲之。”

jiào dìng shū jí，yì hé róng yì，zì yáng xióngliú xiàng，fāng

chēng cǐ zhí ěr。guān tiān xià shū wèi biàn，bù dé wàng xià cí

huáng。huò bǐ yǐ wéi fēi，cǐ yǐ wéi shì，huò běn tóng mò yì，huò liǎng wén jiē qiàn，bù kě piān xìn yī yú yě。

校订书籍，亦何容易，自扬雄、刘向，方称此职耳。观天下书未遍，不得妄下雌黄。或彼以为非，此以为是，或本同末异，或两文皆欠，不可偏信一隅也。