伤寒论原序-拼音校对版

2024年2月8日发(作者：陈樱文)

【伤寒杂病论·原序】

lùnyuēyúměilǎnyuèrénrùguózhīzhěnwàngqíhóuzhīsèwèichángbùkǎirántàn论曰：余每览越人入虢之诊，望齐侯之色，未尝不慨然叹qícáixiùyě其才秀也。

guàidāngjīnjūshìzhīshìzēngbùliúshényīyàojīngjiūfāngshùshàngyǐliáojūnqīn怪当今居世之士，曾不留神医药，精究方术，上以疗君亲zhījíxiàyǐjiùpínjiànzhīèzhōngyǐbǎoshēnchángquányǐyǎngqíshēngdànjìngzhú之疾，下以救贫贱之厄，中以保身长全，以养其生。但竞逐róngshìqǐzhǒngquánháozīzījíjíwéimínglìshìwù荣势，企踵权豪，孜孜汲汲，惟名利是务。

chóngshìqímòhūqìqíběnhuáqíwàiércuìqínèipízhībùcúnmáojiāngān崇饰其末，忽弃其本，华其外而悴其内。皮之不存，毛将安fùyāncùránzāoxiéfēngzhīqìyīngfēichángzhījíhuànjíhuòzhìérfāngzhènlì附焉？卒然遭邪风之气，婴非常之疾，患及祸至，而方震栗，jiàngzhìqūjiéqīnwàngwūzhùgàoqióngguītiānshùshǒushòubàijībǎiniánzhīshòumìng降志屈节，钦望巫祝，告穷归天，束手受败，赍百年之寿命，chízhìguìzhīzhòngqìwěifùfányīzìqísuǒcuò持至贵之重器，委付凡医，恣其所措。

duōjiēwūhūjuéshēnyǐbìshénmíngxiāomièbiànwéiyìwùyōuqiánchóngquán咄嗟呜呼！厥身已毙，神明消灭，变为异物，幽潜重泉，túwéitíqìtòngfūjǔshìhūnmímònéngjuéwùbùxīqímìngruòshìqīngshēng徒为涕泣。痛夫！举世昏迷，莫能觉悟，不惜其命，若是轻生，bǐhéróngshìzhīyúnzāi彼何荣势之云哉！

érjìnbùnéngàirénzhīréntuìbùnéngàishēnzhījǐyùzāizhíhuòshēnjūèdì而进不能爱人知人，退不能爱身知己，遇灾值祸，身居厄地，méngméngmèimèichǔnruòyouhúnāihūqūshìzhīshìchíjìngfúhuábùgùgēnběn蒙蒙昧昧，蠢若游魂。哀乎！趋势之士，驰竞浮华，不固根本，wàngqūxùnwùwēiruòbīnggǔzhìyúshìyě忘躯徇物，危若冰谷，至于是也！

yúzōngzúsùduōxiàngyúèrbǎijiànānjìniányǐláiyóuwèishírěnqísǐwáng余宗族素多，向余二百，建安纪年以来，犹未十稔，其死亡zhěsānfēnyǒuèrshānghánshíjūqíqī者，三分有二，伤寒十居其七。

gǎnwǎngxīzhīlúnsàngshānghéngwāizhīmòjiùnǎiqínqiúgǔxùnbócǎizhòngfāng感往昔之沦丧，伤横夭之莫救。乃勤求古训，博采众方，zhuànyòngsùwènjiǔjuǎnbāshíyīnányīnyángdàlùn撰用《素问》、《九卷》、《八十一难》、《阴阳大论》、tāilúyàolùbìngpíngmàibiànzhèngwéishānghánzábìnglùnhéshíliùjuǎnsuī《胎胪药录》，并《平脉辨证》，为《伤寒杂病论》合十六卷，虽wèinéngjìnyùzhūbìngshùkěyǐjiànbìngzhīyuánruònéngxúnyúsuǒjísīguòbànyǐ未能尽愈诸病，庶可以见病知源，若能寻余所集，思过半矣。

fútiānbùwǔxíngyǐyùnwànlèirénbǐngwǔchángyǐyǒuwǔzàngjīngluòfǔshù夫天布五行，以运万类，人禀五常，以有五脏，经络腑俞，

yīnyánghuìtōngxuánmíngyōuwēibiànhuànánjízìfēicáigāoshímiàoqǐnéngtànqílǐ阴阳会通，玄冥幽微，变化难极，自非才高识妙，岂能探其理zhìzāishànggǔyǒushénnónghuángdìqíbóbógāoléigōngshǎoyúshǎoshī致哉！上古有神农、黄帝、歧伯、伯高、雷公、少俞、少师、zhòngwénzhōngshìyǒuchángsāngbiǎnquèhànyǒugōngchéngyángqìngjícānggōngxià仲文，中世有长桑、扁鹊，汉有公乘阳庆及仓公，下

cǐyǐwǎngwèizhīwényě此以往，未之闻也。

guānjīnzhīyībùniànsīqiújīngzhǐyǐyǎnqísuǒzhīgèchéngjiājìzhōngshǐ观今之医，不念思求经旨，以演其所知，各承家技，终始shùnjiùxǐngjíwènbìngwùzàikǒugǐxiāngduìsīxùbiànchùtāngyàoàncùnbùjí顺旧，省疾问病，务在口给。相对斯须，便处汤药。按寸不及chǐwòshǒubùjízúrényíngfūyángsānbùbùcāndòngshùfāxībùmǎnwǔshí尺，握手不及足，人迎趺阳，三部不参，动数发息，不满五十，duǎnqīwèizhījuézhěnjiǔhòuzēngwúfǎngfúmíngtángquètíngjìnbújiànchásuǒwèikuīguǎn短期未知决诊，九候曾无髣髴，明堂阙庭，尽不见察，所谓窥管éryǐfúyùshìsǐbiéshēngshíwéinányǐ而已。夫欲视死别生，实为难矣。

kǒngzǐyúnshēngérzhīzhīzhěshàngxuézéyàzhīduōwénbózhìzhīzhīcìyě孔子云：生而知之者上，学则亚之，多闻博识，知之次也。yúsùshàngfāngshùqǐngshìsīyǔ余宿尚方术，请事斯语。

2019815