揖怎么读

dìzǐguī

弟子规

zǒngxù

【总叙】

dìzǐguīshèngrénxùnshǒuxiàotìcìjǐnxìn

弟子规圣人训首孝悌次谨信

fànàizhòngérqīnrényǒuyúlìzéxuéwén

泛爱众而亲仁有余力则学文

rùzéxiào

【入则孝】

fùmǔhūyìngwùhuǎnfùmǔmìngxíngwùlǎn

父母呼应勿缓父母命行勿懒

fùmǔjiàoxūjìngtīngfùmǔzéxūshùnchéng

父母教须敬听父母责须顺承

dōngzéwēnxiàzéqìngchénzéxǐnghūnzédìng

冬则温夏则凊晨则省昏则定

chūbìgàofǎnbìmiànjūyǒuchángyèwúbiàn

出必告反必面居有常业无变

shìsuīxiǎowùshànwéigǒushànwéizǐdàokuī

事虽小勿擅为苟擅为子道亏

wùsuīxiǎowùsīcánggǒusīcángqīnxīnshāng

物虽小勿私藏苟私藏亲心伤

qīnsuǒhàolìwèijùqīnsuǒwùjǐnwèiqù

亲所好力为具亲所恶谨为去

shēnyǒushāngyíqīnyōudéyǒushāngyíqīnxiū

身有伤贻亲忧德有伤贻亲羞

qīnàiwǒxiàohénánqīnzēngwǒxiàofāngxián

亲爱我孝何难亲憎我孝方贤

qīnyǒuguòjiànshǐgēngyíwúsèróuwúshēng

亲有过谏使更怡吾色柔吾声

jiànbúrùyuèfùjiànhàoqìsuítàwúyuàn

谏不入悦复谏号泣随挞无怨

qīnyǒujíyàoxiānchángzhòuyèshìbùlíchuáng

亲有疾药先尝昼夜侍不离床

sāngsānniánchángbēiyèjūchùbiànjiǔròujué

丧三年常悲咽居处变酒肉绝

sāngjìnlǐjìjìnchéngshìsǐzhěrúshìshēng

丧尽礼祭尽诚事死者如事生

chūzétì

【出则弟】

xiōngdàoyǒudìdàogōngxiōngdìmùxiàozàizhōng

兄道友弟道恭兄弟睦孝在中

cáiwùqīngyuànhéshēngyányǔrěnfènzìmǐn

财物轻怨何生言语忍忿自泯

huòyǐnshíhuòzuòzǒuzhǎngzhěxiānyòuzhěhòu

或饮食或坐走长者先幼者后

zhǎnghūrénjídàijiàorénbùzàijǐjídào

长呼人即代叫人不在已即到

chēngzūnzhǎngwùhūmíngduìzūnzhǎngwùxiànnéng

称尊长勿呼名对尊长勿见能

lùyùzhǎngjíqūyīzhǎngwúyántuìgōnglì

路遇长疾趋揖长无言退恭立

qíxiàmǎchéngxiàjūguòyóudàibǎibùyú

骑下马乘下车过犹待百步余

zhǎngzhělìyòuwùzuòzhǎngzhězuòmìngnǎizuò

长者立幼勿坐长者坐命乃坐

zūnzhǎngqiánshēngyàodīdībùwénquèfēiyí

尊长前声要低低不闻却非宜

jìnbìqūtuìbìchíwènqǐduìshìwùyí

进必趋退必迟问起对视勿移

shìzhūfùrúshìfùshìzhūxiōngrúshìxiōng

事诸父如事父事诸兄如事兄

jǐn

【谨】

zhāoqǐzǎoyèmiánchílǎoyìzhìxīcǐshí

朝起早夜眠迟老易至惜此时

chénbìguanjiānshùkǒubiànniàohuízhéjìngshǒu

晨必盥兼漱口便溺回辄净手

guānbìzhèngniǔbìjiéwàyǔlǚjùjǐnqiè

冠必正纽必结袜与履俱紧切

zhìguānfúyǒudingwèiwùluàndùnzhìwūhuì

置冠服有定位勿乱顿致污秽

yīguìjiébúguìhuáshàngxúnfènxiàchènjiā

衣贵洁不贵华上循分下称家

duìyǐnshíwùjiǎnzéshíshìkěwùguòzé

对饮食勿拣择食适可勿过则

niánfāngshàowùyǐnjiǔyǐnjiǔzuìzuìwéichǒu

年方少勿饮酒饮酒醉最为丑

bùcōngrónglìduānzhèngyīshēnyuánbàigōngjìng

步从容立端正揖深圆拜恭敬

wùjiànyùwùbǒyǐwùjījùwùyáobì

勿践阈勿跛倚勿箕踞勿摇髀

huǎnjiēliánwùyǒushēngkuānzhuǎnwānwùchùléng

缓揭帘勿有声宽转弯勿触棱

zhíxūqìrúzhíyíngrùxūshìrúyǒurén

执虚器如执盈入虚室如有人

shìwùmángmángduōcuòwùwèinánwùqīnglüè

事勿忙忙多错勿畏难勿轻略

dòunàochǎngjuéwùjìnxiépìshìjuéwùwèn

斗闹场绝勿近邪僻事绝勿问

jiāngrùménwènshúcúnjiāngshàngtángshēngbìyáng

将入门问孰存将上堂声必扬

rénwènshuíduìyǐmíngwúyǔwǒbùfēnmíng

人问谁对以名吾与我不分明

yòngrénwùxūmíngqiútǎngbùwènjíwéitōu

用人物须明求倘不问即为偷

jièrénwùjíshíhuánhòuyǒujíjièbùnán

借人物及时还后有急借不难

xìn

【信】

fánchūyánxìnwéixiānzhàyǔwàngxīkěyān

凡出言信为先诈与妄奚可焉

huàshuōduōbùrúshǎowéiqíshìwùnìngqiǎo

话说多不如少惟其是勿佞巧

jiānqiǎoyǔhuìwūcíshìjǐngqìqièjièzhī

奸巧语秽污词市井气切戒之

jiànwèizhēnwùqīngyánzhīwèidìwùqīngchuán

见未真勿轻言知未的勿轻传

shìfēiyíwùqīngnuògǒuqīngnuòjìntuìcuò

事非宜勿轻诺苟轻诺进退错

fándàozìzhòngqiěshūwùjíjíwùmóhū

凡道字重且舒勿急疾勿模糊

bǐshuōchángcǐshuōduǎnbùguānjǐmòxiánguǎn

彼说长此说短不关己莫闲管

jiànrénshànjísīqízòngqùyuǎnyǐjiànjī

见人善即思齐纵去远以渐跻

jiànrénèjínèixǐngyǒuzégǎiwújiājǐng

见人恶即内省有则改无加警

wéidéxuéwéicáiyìbùrúréndāngzìlì

唯德学唯才艺不如人当自砺

ruòyīfúruòyǐnshíbùrúrénwùshēngqī

若衣服若饮食不如人勿生戚

wénguònùwényùlèsǔnyǒuláiyìyǒuquè

闻过怒闻誉乐损友来益友却

wényùkǒngwénguòxīnzhíliàngshìjiànxiāngqīn

闻誉恐闻过欣直谅士渐相亲

wúxīnfēimíngwéicuòyǒuxīnfēimíngwéiè

无心非名为错有心非名为恶

guònénggǎiguīyúwútǎngyǎnshìzēngyìgū

过能改归于无倘掩饰增一辜

fànàizhòng

【泛爱众】

fánshìrénjiēxūàitiāntongfùdìtongzài

凡是人皆须爱天同覆地同载

xìnggāozhěmíngzìgāorénsuǒzhòngfēimàogāo

行高者名自高人所重非貌高

cáidàzhěwàngzìdàrénsuǒfúfēiyándà

才大者望自大人所服非言大

yǐyǒunéngwùzìsīrénsuǒnéngwùqīngzī

己有能勿自私人所能勿轻訾

wùchǎnfùwùjiāopínwùyàngùwùxǐxīn

勿谄富勿骄贫勿厌故勿喜新

rénbùxiánwùshìjiǎorénbùānwùhuàrǎo

人不闲勿事搅人不安勿话扰

rényǒuduǎnqièmòjiērényǒusīqièmòshuō

人有短切莫揭人有私切莫说

dàorénshànjíshìshànrénzhīzhīyùsīmiǎn

道人善即是善人知之愈思勉

yángrénèjìshìèjízhīshènhuòqiězuò

扬人恶即是恶疾之甚祸且作

shànxiāngquàndéjiējiànguòbùguīdàoliǎngkuī

善相劝德皆建过不规道两亏

fánqǔyǔguìfēnxiǎoyǔyíduōqǔyíshǎo

凡取与贵分晓与宜多取宜少

jiāngjiārénxiānwènjǐjǐbúyùjísùyǐ

将加人先问己己不欲即速已

ēnyùbàoyuànyùwàngbàoyuànduǎnbàoēncháng

恩欲报怨欲忘抱怨短报恩长

dàibìpúshēnguìduānsuīguìduāncíérkuān

待婢仆身贵端虽贵端慈而宽

shìfúrénxīnbùránlǐfúrénfāngwúyán势

服人心不然理服人方无言

qīnrén

【亲仁】

tóngshìrénlèibùqíliúsúzhòngrénzhěxī

同是人类不齐流俗众仁者希

guǒrénzhěrénduōwèiyánbúhuìsèbúmèi

果仁者人多畏言不讳色不媚

néngqīnrénwúxiànhǎodérìjìnguòrìshǎo

能亲仁无限好德日进过日少

bùqīnrénwúxiànhàixiǎorénjìnbǎishìhuài

不亲仁无限害小人进百事坏

yúlìxuéwén

【余力学文】

búlìxíngdànxuéwénzhǎngfúhuáchénghérén

不力行但学文长浮华成何人

dànlìxíngbùxuéwénrènjǐjiànmèilǐzhēn

但力行不学文任己见昧理真

dúshūfǎyǒusāndàoxīnyǎnkǒuxìnjiēyào

读书法有三到心眼口信皆要

fāngdúcǐwùmùbǐcǐwèizhōngbǐwùqǐ

方读此勿慕彼此未终彼勿起

kuānwéixiànjǐnyònggōnggōngfūdàozhìsètōng

宽为限紧用功工夫到滞塞通

xīnyǒuyísuízhájìjiùrénwènqiúquèyì

心有疑随札记就人问求确义

fangshìqīngqiángbìjìngjīànjiébǐyànzhèng

房室清墙壁净几案洁笔砚正

mòmópiānxīnbùduānzìbújìngxīnxiānbìng

墨磨偏心不端字不敬心先病

lièdiǎnjíyǒudingchùdúkànbìhuányuánchù

列典籍有定处读看毕还原处

suīyǒujíjuànshùqíyǒuquēhuàijiùbǔzhī

虽有急卷束齐有缺坏就补之

fēishèngshūbǐngwùshìbìcōngmínghuàixīnzhì

非圣书屏勿视敝聪明坏心志

wùzìbàowùzìqìshèngyǔxiánkěxúnzhì

勿自暴勿自弃圣与贤可驯致

三字经

rénzhīchūxìngběnshànxìngxiāngjìnxíxiāngyuǎn

人之初性本善性相近习相远

gǒubújiàoxìngnǎiqiānjiàozhīdàoguìyǐzhuān

苟不教性乃迁教之道贵以专

xīmèngmǔzélínchǔzǐbùxuéduànjīzhù

昔孟母择邻处子不学断机杼

dòuyānshānyǒuyìfāngjiāowǔzǐmíngjùyáng

窦燕山有义方教五子名俱扬

yǎngbújiàofùzhīguòjiàobùyánshīzhīduò

养不教父之过教不严师之惰

zǐbùxuéfēisuǒyíyòubùxuélǎohéwéi

子不学非所宜幼不学老何为

yùbùzhuóbùchéngqìrénbùxuébùzhīyì

玉不琢不成器人不学不知义

wéirénzǐfāngshàoshíqīnshīyǒuxílǐyí

为人子方少时亲师友习礼仪

xiāngjiǔlíngnéngwēnxíxiàoyúqīnsuǒdāngzhí

香九龄能温席孝于亲所当执

róngsìsuìnéngrànglídìyúzhǎngyíxiānzhī

融四岁能让梨弟于长宜先知

shǒuxiàotìcìjiànwénzhīmǒushùshímǒuwén

首孝悌次见闻知某数识某文

yīérshíshíérbǎibǎiérqiānqiānérwàn

一而十十而百百而千千而万

sāncáizhětiāndìrénsānguāngzhěrìyuèxīng

三才者天地人三光者日月星

sāngāngzhějūnchényìfùzǐqīnfūfùshùn

三纲者君臣义父子亲夫妇顺

yuēchūnxiàyuēqiūdōngcǐsìshíyùnbùqióng

曰春夏曰秋冬此四时运不穷

yuēnánběiyuēxīdōngcǐsìfāngyìnghūzhōng

曰南北曰西东此四方应乎中

yuēshuǐhuǒmùjīntǔcǐwǔhángběnhūshù

曰水火木金土此五行本乎数

shígānzhějiǎzhìguǐshíèrzhīzǐzhìhài

十干者甲至癸十二支子至亥

yuēhuángdàovrìsuǒchánvyuēchìdàodāngzhōngquán

曰黄道日所躔曰赤道当中权

chìdàoxiàwēnnuǎnjíwǒzhōnghuázàidōngběi

赤道下温暖极我中华在东北

hányùjūnshuānglùgǎiyòugāoyuánzuǒdàhǎi

寒燠均霜露改右高原左大海

yuējiānghéyuēhuáijìcǐsìdúshuǐzhījì

曰江河曰淮济此四渎水之纪

yuēdàihuásōnghénghéngcǐwǔyuèshānzhīmíng

曰岱华嵩恒衡此五岳山之名

gǔjiǔzhōujīngǎizhìchēngxíngshěngsānshíwǔ

古九州今改制称行省三十五

yuēshìnóngyuēgōngshāngcǐsìmínguózhīliáng

曰士农曰工商此四民国之良

yuērényìlǐzhìxìncǐwǔchángbùróngwěn

曰仁义礼智信此五常不容紊

dìsuǒshēngyǒucǎomùcǐzhíwùbiànshuǐlù

地所生有草木此植物遍水陆

yǒuchóngyúyǒuniǎoshòucǐdòngwùnéngfēizǒu

有虫鱼有鸟兽此动物能飞走

dàoliángshūmàishǔjìcǐliùgǔrénsuǒshí

稻梁菽麦黍稷此六谷人所食

mǎniúyángjīquǎnshǐcǐliùchùrénsuǒsì

马牛羊鸡犬豕此六畜人所饲

yuēxǐnùyuēāijùàiwùyùqīqíngjù

曰喜怒曰哀惧爱恶欲七情俱

qīngchìhuángjíhēibáicǐwǔsèmùsuǒshí

青赤黄及黑白此五色目所识

suānkǔgānjíxīnxiáncǐwǔwèikǒusuǒhán

酸苦甘及辛咸此五味口所含

shānjiāoxiāngjíxīngxiǔcǐwǔxiùbísuǒxiù

膻焦香及腥朽此五臭鼻所嗅

páotǔgémùshíjīnyǔsīzhúnǎibāyīn

匏土革木石金与丝竹乃八音

yuēpíngshǎngyuēqùrùcǐsìshēngyítiáoxié

曰平上曰去入此四声宜调协

gāozēngzǔfùérshēnshēnérzǐzǐérsūn

高曾祖父而身身而子子而孙

zìzǐsūnzhìxuánzēngnǎijiǔzúrénzhīlún

自子孙至玄曾乃九族人之伦

fùzǐēnfūfùcóngxiōngzéyǒudìzégōng

父子恩夫妇从兄则友弟则恭

zhǎngyòuxùyǒuyǔpéngjūnzéjìngchénzézhōng

长幼序友与朋君则敬臣则忠

cǐshíyìrénsuǒtóngngshīxùwùwéibèi

此十义人所同当师叙勿违背

zhǎnqíshuāidàxiǎogōngzhìsīmáwǔfùzhōng

斩齐衰大小功至缌麻五服终

lǐyuèshèyùshūshùgǔliùyìjīnbùjù

礼乐射御书数古六艺今不具

wéishūxuéréngòngzūnjìshízìjiǎngshuōwén

惟书学人共遵既识字讲说文

yǒugǔwéndàxiǎozhuànlìcǎojìbùkěluàn

有古文大小篆隶草继不可乱

ruòguǎngxuéjùqífándànlüèshuōnéngzhīyuán

若广学惧其繁但略说能知原

fánxùnméngxūjiǎngjiūxiángxùngǔmíngjùdòu

凡训蒙须讲究详训诂明句读

wéixuézhěbìyǒuchūxiǎoxuézhōngzhìsìshū

为学者必有初小学终至四书

lúnyǔzhěèrshípiānqúndìzǐjìshànyán

论语者二十篇群弟子记善言

mèngzǐzhěqīpiānzhǐjiǎngdàodéshuōrényì

孟子者七篇止讲道德说仁义

zuòzhōngyōngnǎikǒngjízhōngbùpiānyōngbùyì

作中庸乃孔伋中不偏庸不易

zuòdàxuénǎizēngzǐzìxiūqízhìpíngzhì

作大学乃曾子自修齐至平治

zhōngshūshúxiàojīngtōngrúliùjīngshǐkědú

中书熟孝经通如六经始可读

shīshūyìlǐchūnqiūhàoliùjīngdāngjiǎngqiú

诗书易礼春秋号六经当讲求

yǒuliánshānyǒuguīcángyǒuzhōuyìsānyìxiáng

有连山有归藏有周易三易详

yǒudiǎnmóyǒuxùngàoyǒushìmìngshūzhīào

有典谟有训诰有誓命书之奥

wǒzhōugōngzuòzhōulǐzhùliùguāncúnzhìtǐ

我周公作周礼著六官存治体

dàxiǎodàizhùlǐjìshùshèngyánlǐyuèbèi

大小戴注礼记述圣言礼乐备

yǒuguófēngyǒuyǎsònghàosìshīdāngfěngyǒng

有国风有雅颂号四诗当讽咏

shījìwángchūnqiūzuòyùbāobiǎnbiéshànè

诗既亡春秋作寓褒贬别善恶

sānzhuànzhěyǒugōngyángyǒuzuǒshìyǒugǔliáng

三传者有公羊有左氏有谷梁

ěryǎzhěshànbiànyánqiújīngxùncǐmòxiān

尔雅者善辨言求经训此莫先

gǔshèngzhùxiānxiánzhuànzhùshūbèishísānjīng

古圣著先贤传注疏备十三经

zuǒzhuànwàiyǒuguóyǔhéqúnjīngshùshíwǔ

左传外有国语合群经数十五

jīngjìmíngfāngdúzǐcuōqíyàojìqíshì

经既明方读子撮其要记其事

wǔzǐzhěyǒuxúnyángwénzhōngzǐjílǎozhuāng

五子者有荀扬文中子及老庄

jīngzǐtōngdúzhūshǐkǎoshìxìzhīzhōngshǐ

经子通读诸史考世系知终始

zìxīnóngzhìhuángdìhàosānhuángzàishàngshì

自羲农至黄帝号三皇在上世

tángyǒuyúhàoèrdìxiāngyīxùnchēngshèngshì

唐有虞号二帝相揖逊称盛世

xiàyǒuyǔshāngyǒutāngzhōuwénwǔchēngsānwáng

夏有禹商有汤周文武称三王

xiàchuánzǐjiātiānxiàsìbǎizǎiqiānxiàshè

夏传子家天下四百载迁夏社

tāngfáxiàguóhàoshāngliùbǎizǎizhìzhòuwáng

汤伐夏国号商六百载至纣亡

zhōuwǔwángshǐzhūzhòubābǎizǎizuìchángjiǔ

周武王始诛纣八百载最长久

zhōugònghéshǐjìniánlìxuānyōusuìdōngqiān

周共和始纪年历宣幽遂东迁

zhōudàoshuāiwánggāngzhuìchěnggāngēshàngyóushuì

周道衰王纲坠逞干戈尚游说

shǐchūnqiūzhōngzhànguówǔbàqiángqīxióngchū

始春秋终战国五霸强七雄出

yíngqínshìshǐjiānbìngchuánèrshìchǔhànzhēng

嬴秦氏始兼并传二世楚汉争

gāozǔxīnghànyèjiànzhìxiàopíngwángmǎngcuàn

高祖兴汉业建至孝平王莽篡

guāngwǔxīngwéidōnghànsìbǎiniánzhōngyúxiàn

光武兴为东汉四百年终于献

wèishǔwúzhēnghàndǐnghàosānguóqìliǎngjìn

魏蜀吴争汉鼎号三国迄两晋

sòngqíjìliángchénchéngwéináncháodūjīnlíng

宋齐继梁陈承为南朝都金陵

běiyuánwèifēndōngxīyǔwénzhōuxīnggāoqí

北元魏分东西宇文周兴高齐

dàizhìsuíyītǔyǔbùzàichuánshītǒngxù

迨至隋一土宇不再传失统绪

tánggāozǔqǐyìshīchúsuíluànchuàngguójī

唐高祖起义师除隋乱创国基

èrshíchuánsānbǎizǎiliángmièzhīguónǎigǎi

二十传三百载梁灭之国乃改

liángtángjìnjíhànzhōuchēngwǔdàijiēyǒuyóu

梁唐晋及汉周称五代皆有由

zhàosòngxīngshòuzhōushànshíbāchuánnánběihùn

赵宋兴受周禅十八传南北混

liáoyǔjīnjiēchēngdìyuánmièjīnjuésòngshì

辽与金皆称帝元灭金绝宋世

yútúguǎngchāoqiándàijiǔshíniánguózuòfèi

舆图广超前代九十年国祚废

dàichéngzǔqiānyānjīngshíliùshìzhìchóngzhēn

迨成祖迁燕京十六世至崇祯

quányānsìkòurúlínlǐchuǎngchūshénqìfén

权阉肆寇如林李闯出神器焚

qīngshìzǔyīngjǐngmìngjìngsìfāngkèdàdìng

清世祖膺景命靖四方克大定

yóukāngyōnglìqiánjiāmínānfùzhìjìkuā

由康雍历乾嘉民安富治绩夸

dàoxiánjiānbiànluànqǐshǐyīngfǎrǎodūbǐ

道咸间变乱起始英法扰都鄙

tóngguānghòuxuāntǒngruòchuánjiǔdìmǎnqīngmò

同光后宣统弱传九帝满清殁

gémìngxīngfèidìzhìlìxiànfǎjiànmínguó

革命兴废帝制立宪法建民国

gǔjīnshǐquánzàizīzǎizhìluànzhīxīngshuāi

古今史全在兹载治乱知兴衰

shǐsuīfándúyǒucìshǐjìyīhànshūèr

史虽繁读有次史记一汉书二

hòuhànsānguózhìsìjiānzhèngjīngcāntōngjiàn

后汉三国志四兼证经参通鉴

dúshǐzhěkǎoshílùtōnggǔjīnruòqīnmù

读史者考实录通古今若亲目

kǒuérsòngxīnérwéizhāoyúsīxīyúsī

口而诵心而惟朝于斯夕于斯

xīzhòngníshīxiàngtuógǔshèngxiánshàngqínxué

昔仲尼师项橐古圣贤尚勤学

zhàozhōnglìngdúlǔlùnbǐjìshìxuéqiěqín

赵中令读鲁论彼既仕学且勤

pīpúbiānxuēzhújiǎnbǐwúshūqiězhīmiǎn

披蒲编削竹简彼无书且知勉

tóuxuánliángzhuīcìgǔbǐbùjiàozìqínkǔ

头悬梁锥刺股彼不教自勤苦

rúnángyíngrúyìngxuějiāsuīpínxuébùchuò

如囊萤如映雪家虽贫学不辍

rúfùxīnrúguàjiǎoshēnsuīláoyóukǔzhuó

如负薪如挂角身虽劳犹苦卓

sūlǎoquánèrshíqīshǐfāfèndúshūjí

苏老泉二十七始发愤读书籍

bǐjìlǎoyóuhuǐchíěrxiǎoshēngyízǎosī

彼既老犹悔迟尔小生宜早思

ruòliánghàobāshíèrduìdàtíngkuíduōshì

若梁灏八十二对大廷魁多士

bǐjìchéngzhòngchēngyìěrxiǎoshēngyílìzhì

彼既成众称异尔小生宜立志

yíngbāsuìnéngyǒngshīmìqīsuìnéngfùqí

莹八岁能咏诗泌七岁能赋棋

bǐyǐngwùrénchēngqíěryòuxuédāngxiàozhī

彼颖悟人称奇尔幼学当效之

càiwénjīnéngbiànqínxièdàoyùnnéngyǒngyín

蔡文姬能辩琴谢道韫能咏吟

bǐnǚzǐqiěcōngmǐněrnánzǐdāngzìjǐng

彼女子且聪敏尔男子当自警

tángliúyànfāngqīsuìjǔshéntóngzuòzhèngzì

唐刘晏方七岁举神童作正字

bǐsuīyòushēnyǐshìyǒuwéizhěyìruòshì

彼虽幼身已仕有为者亦若是

quǎnshǒuyèjīsīchéngǒubùxuéhéwéirén

犬守夜鸡司晨苟不学曷为人

cántǔsīfēngniàngmìrénbùxuébùrúwù

蚕吐丝蜂酿蜜人不学不如物

yòuxíyèzhuàngzhìshēnshàngkuāngguóxiàlìmín

幼习业壮致身上匡国下利民

yángmíngshēngxiǎnfùmǔguāngyúqiányùyúhòu

扬名声显父母光于前裕于后

rényízǐjīnmǎnyíngwǒjiàozǐwéiyījīng

人遗子金满赢我教子唯一经

qínyǒugōngxìwúyìjièzhīzāiyímiǎnlì

勤有功戏无益戒之哉宜勉力