带有拼音的三字经

三字经全文带拼音

【??】

rénzhīchūxìngběnshànxìngxiāngjìnxíxiāngyuǎn

人之初性本善性相近习相远

gǒubújiàoxìngnǎiqiānjiàozhīdàoguìyǐzhuān

苟不教性乃迁教之道贵以专

xīmèngmǔzélínchǔzǐbùxuéduànjīzhù

昔孟母择邻处子不学断机杼

dòuyānshānyǒuyìfāngjiāowǔzǐmíngjùyáng

窦燕山有义方教五子名俱扬

yǎngbújiàofùzhīguòjiàobùyánshīzhīduò

养不教父之过教不严师之惰

zǐbùxuéfēisuǒyíyòubùxuélǎohéwéi

子不学非所宜幼不学老何为

yùbùzhuóbùchéngqìrénbùxuébùzhīyì

玉不琢不成器人不学不知义

wéirénzǐfāngshàoshíqīnshīyǒuxílǐyí

为人子方少时亲师友习礼仪

xiāngjiǔlíngnéngwēnxíxiàoyúqīnsuǒdāngzhí

香九龄能温席孝于亲所当执

róngsìsuìnéngrànglídìyúzhǎngyíxiānzhī

融四岁能让梨弟于长宜先知

shǒuxiàotìcìjiànwénzhīmǒushùshímǒuwén

首孝悌次见闻知某数识某文

yīérshíshíérbǎibǎiérqiānqiānérwàn

一而十十而百百而千千而万

sāncáizhětiāndìrénsānguāngzhěrìyuèxīng

三才者天地人三光者日月星

sāngāngzhějūnchényìfùzǐqīnfūfùshùn

三纲者君臣义父子亲夫妇顺

yuēchūnxiàyuēqiūdōngcǐsìshíyùnbùqióng

曰春夏曰秋冬此四时运不穷

yuēnánběiyuēxīdōngcǐsìfāngyìnghūzhōng

曰南北曰西东此四方应乎中

yuēshuǐhuǒmùjīntǔcǐwǔhángběnhūshù

曰水火木金土此五行本乎数

shígānzhějiǎzhìguǐshíèrzhīzǐzhìhài

十干者甲至癸十二支子至亥

yuēhuángdàorìsuǒchányuēchìdàodāngzhōngquán

曰黄道日所躔曰赤道当中权

chìdàoxiàwēnnuǎnjíwǒzhōnghuázàidōngběi

赤道下温暖极我中华在东北

hányùjūnshuānglùgǎiyòugāoyuánzuǒdàhǎi

寒燠均霜露改右高原左大海

yuējiānghéyuēhuáijìcǐsìdúshuǐzhījì

曰江河曰淮济此四渎水之纪

yuēdàihuásōnghénghéngcǐwǔyuèshānzhīmíng

曰岱华嵩恒衡此五岳山之名

gǔjiǔzhōujīngǎizhìchēngxíngshěngsānshíwǔ

古九州今改制称行省三十五

yuēshìnóngyuēgōngshāngcǐsìmínguózhīliáng

曰士农曰工商此四民国之良

yuērényìlǐzhìxìncǐwǔchángbùróngwěn

曰仁义礼智信此五常不容紊

dìsuǒshēngyǒucǎomùcǐzhíwùbiànshuǐlù

地所生有草木此植物遍水陆

yǒuchóngyúyǒuniǎoshòucǐdòngwùnéngfēizǒu

有虫鱼有鸟兽此动物能飞走

dàoliángshūmàishǔjìcǐliùgǔrénsuǒshí

稻梁菽麦黍稷此六谷人所食

mǎniúyángjīquǎnshǐcǐliùchùrénsuǒsì

马牛羊鸡犬豕此六畜人所饲

yuēxǐnùyuēāijùàiwùyùqīqíngjù

曰喜怒曰哀惧爱恶欲七情俱

qīngchìhuángjíhēibáicǐwǔsèmùsuǒshí

青赤黄及黑白此五色目所识

suānkǔgānjíxīnxiáncǐwǔwèikǒusuǒhán

酸苦甘及辛咸此五味口所含

shānjiāoxiāngjíxīngxiǔcǐwǔxiùbísuǒxiù

膻焦香及腥朽此五臭鼻所嗅

páotǔgémùshíjīnyǔsīzhúnǎibāyīn

匏土革木石金与丝竹乃八音

yuēpíngshǎngyuēqùrùcǐsìshēngyítiáoxié

曰平上曰去入此四声宜调协

gāozēngzǔfùérshēnshēnérzǐzǐérsūn

高曾祖父而身身而子子而孙

zìzǐsūnzhìxuánzēngnǎijiǔzúrénzhīlún

自子孙至玄曾乃九族人之伦

fùzǐēnfūfùcóngxiōngzéyǒudìzégōng

父子恩夫妇从兄则友弟则恭

zhǎngyòuxùyǒuyǔpéngjūnzéjìngchénzézhōng

长幼序友与朋君则敬臣则忠

cǐshíyìrénsuǒtóngngshīxùwùwéibèi

此十义人所同当师叙勿违背

zhǎnqíshuāidàxiǎogōngzhìsīmáwǔfùzhōng

斩齐衰大小功至缌麻五服终

lǐyuèshèyùshūshùgǔliùyìjīnbùjù

礼乐射御书数古六艺今不具

wéishūxuéréngòngzūnjìshízìjiǎngshuōwén

惟书学人共遵既识字讲说文

yǒugǔwéndàxiǎozhuànlìcǎojìbùkěluàn

有古文大小篆隶草继不可乱

ruòguǎngxuéjùqífándànlüèshuōnéngzhīyuán

若广学惧其繁但略说能知原

fánxùnméngxūjiǎngjiūxiángxùngǔmíngjùdòu

凡训蒙须讲究详训诂明句读

wéixuézhěbìyǒuchūxiǎoxuézhōngzhìsìshū

为学者必有初小学终至四书

lúnyǔzhěèrshípiānqúndìzǐjìshànyán

论语者二十篇群弟子记善言

mèngzǐzhěqīpiānzhǐjiǎngdàodéshuōrényì

孟子者七篇止讲道德说仁义

zuòzhōngyōngnǎikǒngjízhōngbùpiānyōngbùyì

作中庸乃孔汲中不偏庸不易

zuòdàxuénǎizēngzǐzìxiūqízhìpíngzhì

作大学乃曾子自修齐至平治

zhōngshūshúxiàojīngtōngrúliùjīngshǐkědú

中书熟孝经通如六经始可读

shīshūyìlǐchūnqiūhàoliùjīngdāngjiǎngqiú

诗书易礼春秋号六经当讲求

yǒuliánshānyǒuguīcángyǒuzhōuyìsānyìxiáng

有连山有归藏有周易三易详

yǒudiǎnmóyǒuxùngàoyǒushìmìngshūzhīào

有典谟有训诰有誓命书之奥

wǒzhōugōngzuòzhōulǐzhùliùguāncúnzhìtǐ

我周公作周礼着六官存治体

dàxiǎodàizhùlǐjìshùshèngyánlǐyuèbèi

大小戴注礼记述圣言礼乐备

yǒuguófēngyǒuyǎsònghàosìshīdāngfěngyǒng

有国风有雅颂号四诗当讽咏

shījìwángchūnqiūzuòyùbāobiǎnbiéshànè

诗既亡春秋作寓褒贬别善恶

sānzhuànzhěyǒugōngyángyǒuzuǒshìyǒugǔliáng

三传者有公羊有左氏有谷梁

ěryǎzhěshànbiànyánqiújīngxùncǐmòxiān

尔雅者善辨言求经训此莫先

gǔshèngzhùxiānxiánzhuànzhùshūbèishísānjīng

古圣着先贤传注疏备十三经

zuǒzhuànwàiyǒuguóyǔhéqúnjīngshùshíwǔ

左传外有国语合群经数十五

jīngjìmíngfāngdúzǐcuōqíyàojìqíshì

经既明方读子撮其要记其事

wǔzǐzhěyǒuxúnyángwénzhōngzǐjílǎozhuāng

五子者有荀扬文中子及老庄

jīngzǐtōngdúzhūshǐkǎoshìxìzhīzhōngshǐ

经子通读诸史考世系知终始

zìxīnóngzhìhuángdìhàosānhuángzàishàngshì

自羲农至黄帝号三皇在上世

tángyǒuyúhàoèrdìxiāngyīxùnchēngshèngshì

唐有虞号二帝相揖逊称盛世

xiàyǒuyǔshāngyǒutāngzhōuwénwǔchēngsānwáng

夏有禹商有汤周文武称三王

xiàchuánzǐjiātiānxiàsìbǎizǎiqiānxiàshè

夏传子家天下四百载迁夏社

tāngfáxiàguóhàoshāngliùbǎizǎizhìzhòuwáng

汤伐夏国号商六百载至纣亡

zhōuwǔwángshǐzhūzhòubābǎizǎizuìchángjiǔ

周武王始诛纣八百载最长久

zhōugònghéshǐjìniánlìxuānyōusuìdōngqiān

周共和始纪年历宣幽遂东迁

zhōudàoshuāiwánggāngzhuìchěnggāngēshàngyóushuì

周道衰王纲坠逞干戈尚游说

shǐchūnqiūzhōngzhànguówǔbàqiángqīxióngchū

始春秋终战国五霸强七雄出

yíngqínshìshǐjiānbìngchuánèrshìchǔhànzhēng

嬴秦氏始兼并传二世楚汉争

gāozǔxīnghànyèjiànzhìxiàopíngwángmǎngcuàn

高祖兴汉业建至孝平王莽篡

guāngwǔxīngwéidōnghànsìbǎiniánzhōngyúxiàn

光武兴为东汉四百年终于献

wèishǔwúzhēnghàndǐnghàosānguóqìliǎngjìn

魏蜀吴争汉鼎号三国迄两晋

sòngqíjìliángchénchéngwéináncháodūjīnlíng

宋齐继梁陈承为南朝都金陵

běiyuánwèifēndōngxīyǔwénzhōuxīnggāoqí

北元魏分东西宇文周兴高齐

dàizhìsuíyītǔyǔbùzàichuánshītǒngxù

迨至隋一土宇不再传失统绪

tánggāozǔqǐyìshīchúsuíluànchuàngguójī

唐高祖起义师除隋乱创国基

èrshíchuánsānbǎizǎiliángmièzhīguónǎigǎi

二十传三百载梁灭之国乃改

liángtángjìnjíhànzhōuchēngwǔdàijiēyǒuyóu

梁唐晋及汉周称五代皆有由

zhàosòngxīngshòuzhōushànshíbāchuánnánběihùn

赵宋兴受周禅十八传南北混

liáoyǔjīnjiēchēngdìyuánmièjīnjuésòngshì

辽与金皆称帝元灭金绝宋世

yútúguǎngchāoqiándàijiǔshíniánguózuòfèi

舆图广超前代九十年国祚废

dàichéngzǔqiānyānjīngshíliùshìzhìchóngzhēn

迨成祖迁燕京十六世至崇祯

quányānsìkòurúlínlǐchuǎngchūshénqìfén

权阉肆寇如林李闯出神器焚

qīngshìzǔyīngjǐngmìngjìngsìfāngkèdàdìng

清世祖膺景命靖四方克大定

yóukāngyōnglìqiánjiāmínānfùzhìjìkuā

由康雍历乾嘉民安富治绩夸

dàoxiánjiānbiànluànqǐshǐyīngfǎrǎodūbǐ

道咸间变乱起始英法扰都鄙

tóngguānghòuxuāntǒngruòchuánjiǔdìmǎnqīngmò

同光后宣统弱传九帝满清殁

gémìngxīngfèidìzhìlìxiànfǎjiànmínguó

革命兴废帝制立宪法建民国

gǔjīnshǐquánzàizīzǎizhìluànzhīxīngshuāi

古今史全在兹载治乱知兴衰

shǐsuīfándúyǒucìshǐjìyīhànshūèr

史虽繁读有次史记一汉书二

hòuhànsānguózhìsìjiānzhèngjīngcāntōngjiàn

后汉三国志四兼证经参通鉴

dúshǐzhěkǎoshílùtōnggǔjīnruòqīnmù

读史者考实录通古今若亲目

kǒuérsòngxīnérwéizhāoyúsīxīyúsī

口而诵心而惟朝于斯夕于斯

xīzhòngníshīxiàngtuógǔshèngxiánshàngqínxué

昔仲尼师项橐古圣贤尚勤学

zhàozhōnglìngdúlǔlùnbǐjìshìxuéqiěqín

赵中令读鲁论彼既仕学且勤

pīpúbiānxuēzhújiǎnbǐwúshūqiězhīmiǎn

披蒲编削竹简彼无书且知勉

tóuxuánliángzhuīcìgǔbǐbùjiàozìqínkǔ

头悬梁锥刺股彼不教自勤苦

rúnángyíngrúyìngxuějiāsuīpínxuébùchuò

如囊萤如映雪家虽贫学不辍

rúfùxīnrúguàjiǎoshēnsuīláoyóukǔzhuó

如负薪如挂角身虽劳犹苦卓

sūlǎoquánèrshíqīshǐfāfèndúshūjí

苏老泉二十七始发愤读书籍

bǐjìlǎoyóuhuǐchíěrxiǎoshēngyízǎosī

彼既老犹悔迟尔小生宜早思

ruòliánghàobāshíèrduìdàtíngkuíduōshì

若梁灏八十二对大廷魁多士

bǐjìchéngzhòngchēngyìěrxiǎoshēngyílìzhì

彼既成众称异尔小生宜立志

yíngbāsuìnéngyǒngshīmìqīsuìnéngfùqí

莹八岁能咏诗泌七岁能赋棋

bǐyǐngwùrénchēngqíěryòuxuédāngxiàozhī

彼颖悟人称奇尔幼学当效之

càiwénjīnéngbiànqínxièdàoyùnnéngyǒngyín

蔡文姬能辩琴谢道韫能咏吟

bǐnǚzǐqiěcōngmǐněrnánzǐdāngzìjǐng

彼女子且聪敏尔男子当自警

tángliúyànfāngqīsuìjǔshéntóngzuòzhèngzì

唐刘晏方七岁举神童作正字

bǐsuīyòushēnyǐshìyǒuwéizhěyìruòshì

彼虽幼身已仕有为者亦若是

quǎnshǒuyèjīsīchéngǒubùxuéhéwéirén

犬守夜鸡司晨苟不学曷为人

cántǔsīfēngniàngmìrénbùxuébùrúwù

蚕吐丝蜂酿蜜人不学不如物

yòuxíyèzhuàngzhìshēnshàngkuāngguóxiàlìmín

幼习业壮致身上匡国下利民

yángmíngshēngxiǎnfùmǔguāngyúqiányùyúhòu

扬名声显父母光于前裕于后

rényízǐjīnmǎnyíngwǒjiàozǐwéiyījīng

人遗子金满赢我教子唯一经

qínyǒugōngxìwúyìjièzhīzāiyímiǎnlì

勤有功戏无益戒之哉宜勉力