《三字经》带拼音全文()

rénzhīchūxìngùyáng

běnshàn

为人子方少时

教五子名俱扬qīnshīyǒuxílǐ

yí

亲师友习礼仪

人之初性本善yǎngbújiàofùzh

xìngxiāngjìnxíīguò

xiāngyuǎn养不教父之过xiāngjiǔlíngné

性相近习相远

gǒubújiàoxìngn

ǎiqiān

苟不教性乃迁

jiàozhīdàoguìy

ǐzhuān

教之道贵以专

xīmèngmǔzélín

chǔ

昔孟母择邻处

zǐbùxuéduànjī

zhù

子不学断机杼

dòuyānshānyǒuy

ìfāng

窦燕山有义方

jiàowǔzǐmíngj

jiàobùyánshīzhī

duò

教不严师之惰

zǐbùxuéfēisuǒ

yí

子不学非所宜

yòubùxuélǎohé

wéi

幼不学老何为

yùbùzhuóbùchéng

qì

玉不琢不成器

rénbùxuébùzhī

yì

人不学不知义

wèirénzǐfāngsh

àoshí

ngwēnxí

香九龄能温席

xiàoyúqīnsuǒd

āngzhí

孝于亲所当执

róngsìsuìnéng

rànglí

融四岁能让梨

dìyúzhǎngyíxi

ānzhī

弟于长宜先知

shǒuxiàotìcìji

ànwén

首孝弟次见闻

zhīmǒushùshím

ǒuwén

知某数识某文

yīérshíshíérb

ǎi

qióng稻粱菽麦黍稷

此四时运不穷cǐliùgǔrénsuǒ

一而十十而百yuēnánběiyuēxīshí

bǎiérqiānqiāné

rwàn

dōng此六谷人所食

曰南北曰西东mǎniúyángjīqu

百而千千而万

sāncáizhětiāndì

rén

三才者天地人

sānguāngzhěrì

yuèxīng

三光者日月星

sāngāngzhějūn

chényì

三纲者君臣义

fùzǐqīnfūfù

shùn

父子亲夫妇顺

yuēchūnxiàyuē

qiūdōng

曰春夏曰秋冬

cǐsìshíyùnbù

cǐsìfāngyìngh

ūzhōng

此四方应乎中

yuēshuǐhuǒmùj

īntǔ

曰水火木金土

cǐwǔxíngběnhū

shù

此五行本乎数

yuērényìlǐzhì

xìn

曰仁义礼智信

cǐwǔchángbùró

ngwěn

此五常不容紊

dàoliángshūmài

shǔjì

ǎnshǐ

马牛羊鸡犬豕

cǐliùchùrénsu

ǒsì

此六畜人所饲

yuēxǐnùyuēāi

jù

曰喜怒曰哀惧

àiwùyùqīqíngjù

爱恶欲七情具

páotǔgémùshí

jīn

匏土革木石金

sīyǔzhúnǎibā

yīn

丝与竹乃八音

gāozēngzǔfùér

shēn君则敬臣则忠mèngzǐzhěqīpi

高曾祖父而身cǐshíyìrénsuǒānzhǐ

shēnérzǐzǐérs

ūn

tóng孟子者七篇止

此十义人所同jiǎngdàodéshuō

rényì身而子子而孙fánxùnméngxūji

zìzǐsūnzhìxuá

nzēng

自子孙至玄曾

nǎijiǔzúrénzh

īlún

乃九族人之伦

fùzǐēnfūfùcó

ng

父子恩夫妇从

xiōngzéyǒudìz

égōng

兄则友弟则恭

zhǎngyòuxùyǒuy

ǔpéng

长幼序友与朋

jūnzéjìngchénzé

zhōng

ǎngjiū

凡训蒙须讲究

xiángxùngǔmíng

jùdòu

详训诂明句读

wéixuézhěbìyǒ

uchū

为学者必有初

xiǎoxuézhōngzh

ìsìshū

小学终至四书

lúnyǔzhěèrshí

piān

论语者二十篇

qúndìzǐjìshàn

yán

群弟子记善言

讲道德说仁义

zuòzhōngyōngzǐ

sībǐ

作中庸子思笔

zhōngbùpiānyōng

búyì

中不偏庸不易

zuòdàxuénǎizē

ngzǐ

作大学乃曾子

zìxiūqízhìpíng

zhì

自修齐至平治

xiàojīngtōngsì

shūshú

孝经通四书熟

rúliùjīngshǐk

ědú我周公作周礼sānzhuànzhěyǒu

如六经始可读zhùliùguāncúngōngyáng

shīshūyìlǐchū

nqiū

zhìtǐ三传者有公羊

着六官存治体yǒuzuǒshìyǒug

ǔliáng诗书易礼春秋dàxiǎodàizhùl

hàoliùjīngdāng

jiǎngqiú

号六经当讲求

yǒuliánshānyǒu

guīcáng

有连山有归藏

yǒuzhōuyìsāny

ìxiáng

有周易三易详

yǒudiǎnmóyǒux

ùngào

有典谟有训诰

yǒushìmìngshū

zhīào

有誓命书之奥

wǒzhōugōngzuò

zhōulǐ

ǐjì

大小戴注礼记

shùshèngyánlǐ

yuèbèi

述圣言礼乐备

yuēguófēngyuē

yǎsòng

曰国风曰雅颂

hàosìshīdāngf

ěngyǒng

号四诗当讽咏

shījìwángchūn

qiūzuò

诗既亡春秋作

yùbāobiǎnbiésh

ànè

寓褒贬别善恶

有左氏有谷梁

jīngjìmíngfāng

dúzǐ

经既明方读子

cuōqíyàojìqí

shì

撮其要记其事

wǔzǐzhěyǒuxún

yáng

五子者有荀扬

wénzhōngzǐjíl

ǎozhuāng

文中子及老庄

jīngzǐtōngdúzh

ūshǐ

经子通读诸史

kǎoshìxìzhīzh

ōngshǐ夏传子家天下shǐchūnqiūzhō

ngzhànguó考世系知终始sìbǎizǎiqiānxi

zìxīnóngzhì

huángdì

自羲农至黄帝

hàosānhuángjū

shàngshì

号三皇居上世

tángyǒuyúhàoè

rdì

唐有虞号二帝

xiāngyīxùnchēng

shèngshì

相揖逊称盛世

xiàyǒuyǔshāngy

ǒutāng

夏有禹商有汤

zhōuwénwǔchēng

sānwáng

周文武称三王

xiàchuánzǐjiā

tiānxià

àshè

四百载迁夏社

tāngfáxiàguóhào

shāng

汤伐夏国号商

liùbǎizǎizhìzh

òuwáng

六百载至纣亡

zhōuwǔwángshǐ

zhūzhòu

周武王始诛纣

bābǎizǎizuìch

ángjiǔ

八百载最长久

zhōuzhédōngwáng

gāngzhuì

周辙东王纲坠

chěnggāngēshàng

yóushuì

逞干戈尚游说

始春秋终战国

wǔbàqiángqīxi

óngchū

五霸强七雄出

yíngqínshìshǐ

jiānbìng

嬴秦氏始兼并

chuánèrshìchǔ

hànzhēng

传二世楚汉争

gāozǔxīnghàny

èjiàn

高祖兴汉业建

zhìxiàopíngwáng

mǎngcuàn

至孝平王莽篡

guāngwǔxīngwéi

dōnghàn

光武兴为东汉

sìbǎiniánzhōng

yúxiàn

四百年终于献

wèishǔwúzhēngh

àndǐng

迨至隋一土宇

búzàichuánshīt

ǒngxù

yánsòngxīngshòu

zhōushàn

炎宋兴受周禅

不再传失统绪shíbāchuannán

魏蜀吴争汉鼎tánggāozǔqǐyìběihùn

hàosānguóqìli

ǎngjìn

号三国迄两晋

sòngqíjìliáng

chénchéng

宋齐继梁陈承

wéináncháodūjīn

líng

为南朝都金陵

běiyuánwèifēn

dōngxi

北元魏分东西

yǔwénzhōuyǔgā

oqí

宇文周与高齐

dàizhìsuíyìtǔ

yǔ

shī

唐高祖起义师

chúsuíluàn

chuàngguójī

除隋乱创国基

èrshíchuánsānb

ǎizǎi

二十传三百载

liángmièzhīguó

nǎigǎi

梁灭之国乃改

liángtángjìnjí

hànzhōu

梁唐晋及汉周

chēngwǔdàijiēy

ǒuyóu

称五代皆有由

十八传南北混

liáoyǔjīndìhà

ofēn

辽与金帝号纷

dàimièliáosòng

yóucún

迨灭辽宋犹存

zhìyuánxīngjīn

xùxiē

至元兴金绪歇

yǒusòngshìyìt

óngmiè

有宋世一同灭

bìngzhōngguó

jiānróngdí

并中国兼戎狄

míngtàizǔjiǔq

īnshī十二世清祚终qín

彼既仕学且勤

pīpúbiānxiāozh

明太祖久亲师dúshǐzhěkǎosh

chuánjiànwénílù

fāngsìsì读史者考实录újiǎn

披蒲编削竹简传建文方四祀tōnggǔjīnruòq

qiānběijīngyǒng

lèsì

迁北京永乐嗣

dàichóngzhēnméi

shānshì

迨崇祯煤山逝

qīngtàizǔyīngj

ǐngmìng

清太祖膺景命

jìngsìfāngkèdà

dìng

靖四方克大定

zhìxuāntǒngnǎi

dàtóng

至宣统乃大同

shíèrshìqīngzuò

zhōng

īnmù

通古今若亲目

kǒuérsòngxīné

rwéi

口而诵心而维

cháoyúsīxīyúsī

朝于斯夕于斯

xīzhòngníshī

xiàngtuó

昔仲尼师项橐

gǔshèngxiánshà

ngqínxué

古圣贤尚勤学

zhàozhōnglìngd

úlǔlún

赵中令读鲁论

bǐjìshìxuéqiě

bǐwúshūqiězhī

miǎn

彼无书且知勉

tóuxuánliángzhu

īcìgǔ

头悬梁锥刺股

bǐbújiàozìqín

kǔ

彼不教自勤苦

rúnángyíngrú

yìngxuě

如囊萤如映雪

jiāsuīpínxuébú

chuò

家虽贫学不辍

rúfùxīnrúguà

jiǎo

如负薪如挂角bǐjìchéngzhòngǒngyín

shēnsuīláoyóuk

ǔzhuó

chēngyì谢道韫能咏吟

彼既成众称异bǐnǚzǐqiěcōng

mǐn身虽劳犹苦卓ěrxiǎoshēngyíl

sūlǎoquánèrsh

íqī

苏老泉二十七

shǐfāfèndúshū

jí

始发奋读书籍

bǐjìlǎoyóuhuǐ

chí

彼既老犹悔迟

ěrxiǎoshēngyíz

ǎosī

尔小生宜早思

ruòliánghàobā

shíèr

若梁灏八十二

duìdàtingkuíduō

shì

对大廷魁多士

ìzhì

尔小生宜立志

yíngbāsuìnéngy

ǒngshī

莹八岁能咏诗

mìqīsuìnéngfù

qí

泌七岁能赋棋

bǐyǐngwùrénch

ēngqí

彼颖悟人称奇

ěryòuxuédāng

xiàozhī

尔幼学当效之

càiwénjīnéng

biànqín

蔡文姬能辨琴

xièdàoyùnnéngy

彼女子且聪敏

ěrnánzǐdāngzì

jǐng

尔男子当自警

tángliúyànfāng

qīsuì

唐刘晏方七岁

jǔshéntóngzuò

zhèngzì

举神童作正字

bǐsuīyòushēny

ǐshì

彼虽幼身已仕

ěryòuxuémiǎné

rzhì

尔幼学勉而致

yǒuwéizhěyìru

òshì

有为者亦若是hòu

quǎnshǒuyèjīs

īchén

光于前裕于后

rényízǐjīnmǎn

犬守夜鸡司晨yíng

gǒubùxuéhéwéi

rén

苟不学曷为人

cántǔsīfēngni

àngmì

蚕吐丝蜂酿蜜

rénbùxuébùrúwù

人不学不如物

yòuérxuézhuàng

érxíng

幼而学壮而行

shàngzhìjūnxià

zémín

上致君下泽民

yángmíngshēngxi

ǎnfùmǔ

扬名声显父母

guāngyúqiányùyú

人遗子金满赢

wǒjiàozǐwéiyì

jīng

我教子惟一经

qínyǒugōngxìw

úyì

勤有功戏无益

jièzhīzāiyími

ǎnlì

戒之哉宜勉力